Czy istnieją badania naukowe dotyczące skuteczności psychoterapii psychodynamicznej?
Tak. Skuteczność psychoterapii psychodynamicznej potwierdzają liczne badania naukowe opublikowane w prestiżowych czasopismach psychologicznych i psychiatrycznych. Wyniki tych badań wskazują na efektywność psychoterapii psychodynamicznej w długoterminowym zmniejszaniu dyskomfortu psychicznego.
Przykładowo, British Psychoanalytic Council jest czołową instytucją zdrowia psychicznego w Wielkiej Brytanii, która popularyzuje i publicznie komentuje badania dotyczące efektywności terapii psychodynamicznej. Wyniki przedstawionego przez nich przeglądu badań wskazują, że pacjenci uczestniczący w terapii psychodynamicznej doświadczają znaczącej poprawy stanu psychicznego, z długotrwałymi pozytywnymi zmianami utrzymującymi się po zakończeniu terapii.
Przykładem konkretnej publikacji naukowej może być praca Falka Leichsenringa i wsp.(2023). The status of psychodynamic psychotherapy as an empirically supported treatment for common mental disorders – an umbrella review based on updated criteria. World Psychiatry, 22: 286-304; linki do publikacji: link 1, link 2. Jest to metaanaliza wyników badań przeprowadzonych w ciągu dwóch lat poprzedzających publikację. Wyniki wskazują na wysoką skuteczność psychoterapii psychodynamicznej w przypadku zaburzeń lękowych, depresyjnych, osobowościowych i somatycznych. Tym samym, potwierdzone zostały wyniki badań pochodzące z wcześniejszych lat.
Innym przykładem może być przegląd badań dokonany przez Jonathana Shedlera (2010). The efficacy of psychodynamic psychotherapy. American Psychologist, 65(2), 98, American Psychological Association; link do publikacji: link 1, link 2). W artykule tym Autor również wskazuje na wysoką skuteczność psychoterapii psychodynamicznej w szerokim zakresie psychopatologii. Poniżej przedstawię szerzej niektóre wyniki i wnioski do jakich dochodzi Autor tej publikacji.
Przykładowo, Autor ten porównuje skutki działania krótko i długoterminowej psychoterapii psychodynamicznej (tj. trwającej ponad 9 miesięcy) wskazując, że w przypadku zaburzeń lękowych czy depresji, osłabienie symptomów było wysokie już w terapiach krótkoterminowych (d=1.08 dla lęku i 0.59 dla depresji) i wzrastało, jeśli pacjenci decydowali się kontynuować psychoterapie (d=1.35 dla lęku i 0.98 dla depresji). Warto w tym miejscu wyjaśnić, że Autor skupił się w swojej publikacji na analizie wielkości efektów terapeutycznych (tym jest właśnie wspomniany wskaźnik d), które są standardowym sposobem oceny skuteczności różnych oddziaływań w badaniach naukowych. Przyjmuje się tutaj ogólną zasadę, że wartość tego wskaźnika powyżej 0.8 oznacza bardzo duży efekt. W przypadku wspomnianych badań widzimy wyniki znacznie przekraczające tą wartość. Wszystko to potwierdza wysoką skuteczność psychoterapii psychodynamicznej.
Poza tym, Autor tego artykułu wskazuje, że psychoterapia psychodynamiczna jest równie skuteczna jak psychoterapia poznawczo-behawioralna (CBT), błędnie uznawana powszechnie za metodę wyróżniającą się spośród innych tym, że jej skuteczność jest „wsparta empirycznie". Wyniki badań wskazują, że obie metody przynoszą porównywalne rezultaty w osłabieniu objawów mierzonych po zakończeniu psychoterapii.
Dodatkowo, w swoim przeglądzie Autor uwzględnił analizę długoterminowych efektów terapii, aby sprawdzić jak pacjenci radzą sobie już po zakończeniu leczenia. Wyniki badań wskazują, że w przypadku psychoterapii psychodynamicznej korzyści z terapii nie tylko utrzymują się, ale mogą nawet wzrastać po jej zakończeniu (pomiaru dokonywano średnio 13 miesięcy po ukończeniu psychoterapii). Tym samym wyniki sugerują, że procesy psychologiczne inicjowane przez psychoterapię psychodynamiczną prowadzą do trwałej zmiany, która postępuje nawet po zakończeniu psychoterapii.
Co interesujące, Autor poddał również ocenie to, jak techniki i procesy charakterystyczne dla psychoterapii psychodynamicznej, ale obecne w innych podejść terapeutycznych, takich jak CBT, mogą wpływać na ich skuteczność. Okazuje się, że niektóre elementy techniki psychoterapii psychodynamicznej mogą przyczyniać się do efektywności terapii, nawet jeśli nie są one jawnie identyfikowane jako psychodynamiczne w ramach danego podejścia terapeutycznego. To podkreśla uniwersalność i wartość podejścia psychodynamicznego w różnorodnych formach terapii.
Podsumowując, wyniki badań naukowych wskazują, że psychoterapia psychodynamiczna prowadzi do znaczącej i trwałej poprawy u osób z różnymi problemami psychicznymi, a jej korzyści mogą nawet wzrastać z czasem, już po zakończeniu terapii.
Tags: O terapii
Przykładowo, British Psychoanalytic Council jest czołową instytucją zdrowia psychicznego w Wielkiej Brytanii, która popularyzuje i publicznie komentuje badania dotyczące efektywności terapii psychodynamicznej. Wyniki przedstawionego przez nich przeglądu badań wskazują, że pacjenci uczestniczący w terapii psychodynamicznej doświadczają znaczącej poprawy stanu psychicznego, z długotrwałymi pozytywnymi zmianami utrzymującymi się po zakończeniu terapii.
Przykładem konkretnej publikacji naukowej może być praca Falka Leichsenringa i wsp.(2023). The status of psychodynamic psychotherapy as an empirically supported treatment for common mental disorders – an umbrella review based on updated criteria. World Psychiatry, 22: 286-304; linki do publikacji: link 1, link 2. Jest to metaanaliza wyników badań przeprowadzonych w ciągu dwóch lat poprzedzających publikację. Wyniki wskazują na wysoką skuteczność psychoterapii psychodynamicznej w przypadku zaburzeń lękowych, depresyjnych, osobowościowych i somatycznych. Tym samym, potwierdzone zostały wyniki badań pochodzące z wcześniejszych lat.
Innym przykładem może być przegląd badań dokonany przez Jonathana Shedlera (2010). The efficacy of psychodynamic psychotherapy. American Psychologist, 65(2), 98, American Psychological Association; link do publikacji: link 1, link 2). W artykule tym Autor również wskazuje na wysoką skuteczność psychoterapii psychodynamicznej w szerokim zakresie psychopatologii. Poniżej przedstawię szerzej niektóre wyniki i wnioski do jakich dochodzi Autor tej publikacji.
Przykładowo, Autor ten porównuje skutki działania krótko i długoterminowej psychoterapii psychodynamicznej (tj. trwającej ponad 9 miesięcy) wskazując, że w przypadku zaburzeń lękowych czy depresji, osłabienie symptomów było wysokie już w terapiach krótkoterminowych (d=1.08 dla lęku i 0.59 dla depresji) i wzrastało, jeśli pacjenci decydowali się kontynuować psychoterapie (d=1.35 dla lęku i 0.98 dla depresji). Warto w tym miejscu wyjaśnić, że Autor skupił się w swojej publikacji na analizie wielkości efektów terapeutycznych (tym jest właśnie wspomniany wskaźnik d), które są standardowym sposobem oceny skuteczności różnych oddziaływań w badaniach naukowych. Przyjmuje się tutaj ogólną zasadę, że wartość tego wskaźnika powyżej 0.8 oznacza bardzo duży efekt. W przypadku wspomnianych badań widzimy wyniki znacznie przekraczające tą wartość. Wszystko to potwierdza wysoką skuteczność psychoterapii psychodynamicznej.
Poza tym, Autor tego artykułu wskazuje, że psychoterapia psychodynamiczna jest równie skuteczna jak psychoterapia poznawczo-behawioralna (CBT), błędnie uznawana powszechnie za metodę wyróżniającą się spośród innych tym, że jej skuteczność jest „wsparta empirycznie". Wyniki badań wskazują, że obie metody przynoszą porównywalne rezultaty w osłabieniu objawów mierzonych po zakończeniu psychoterapii.
Dodatkowo, w swoim przeglądzie Autor uwzględnił analizę długoterminowych efektów terapii, aby sprawdzić jak pacjenci radzą sobie już po zakończeniu leczenia. Wyniki badań wskazują, że w przypadku psychoterapii psychodynamicznej korzyści z terapii nie tylko utrzymują się, ale mogą nawet wzrastać po jej zakończeniu (pomiaru dokonywano średnio 13 miesięcy po ukończeniu psychoterapii). Tym samym wyniki sugerują, że procesy psychologiczne inicjowane przez psychoterapię psychodynamiczną prowadzą do trwałej zmiany, która postępuje nawet po zakończeniu psychoterapii.
Co interesujące, Autor poddał również ocenie to, jak techniki i procesy charakterystyczne dla psychoterapii psychodynamicznej, ale obecne w innych podejść terapeutycznych, takich jak CBT, mogą wpływać na ich skuteczność. Okazuje się, że niektóre elementy techniki psychoterapii psychodynamicznej mogą przyczyniać się do efektywności terapii, nawet jeśli nie są one jawnie identyfikowane jako psychodynamiczne w ramach danego podejścia terapeutycznego. To podkreśla uniwersalność i wartość podejścia psychodynamicznego w różnorodnych formach terapii.
Podsumowując, wyniki badań naukowych wskazują, że psychoterapia psychodynamiczna prowadzi do znaczącej i trwałej poprawy u osób z różnymi problemami psychicznymi, a jej korzyści mogą nawet wzrastać z czasem, już po zakończeniu terapii.
Tags: O terapii